در این میان، سیدمحمدعلی صفی‌زاده یکی از کارشناسان و مخاطبان روزنامه مطلبی ارسال کرده که در ادامه می‌آید. در روزنامه همشهری 14/4/91 خبر تصویب یک فوریت طرح حفاظت از پارک زیست‌محیطی پردیسان در شورای اسلامی شهر تهران و اهمیت بسیار بالای این پارک بزرگ برای تهران و شهروندان تهرانی چاپ شده بود. البته پیگیری این موضوع با ابعاد گوناگون ادامه پیدا کرده است. در انتظار تصویب نهایی این طرح ارزشمند و واگذاری تکمیل و نگهداری این فضای حیاتی بزرگ به شهرداری تهران و رفع نگرانی شهروندان تهرانی از خبر واگذاری بخشی از این پارک به بخش خصوصی هستیم اما فرصت مناسبی است که پیرامون سابقه احداث و نگهداری این پارک بزرگ با مدیریت دولتی و ساخت و نگهداری صدها بوستان دیگر کلانشهر تهران با مدیریت شهرداری تهران و تفاوت‌های فاحش موجود بررسی منصفانه‌ای صورت گیرد.
روزگار نامناسب پردیسان
در این بوستان بزرگ تنها موزه تنوع زیستی کم و بیش دایر است (هرچند تاسیسات و آبنماها و آلاچیق‌ها و صندلی‌های محوطه ورودی آن به صورت نیمه خرابه درآمده است). موزه آب انبار سنتی و چند بنای مشابه دیگر چندین سال است که هنوز به مرحله تکمیل و بهره‌برداری نرسیده و بیشترین قسمت‌های پیاده‌راه‌های طولانی این پارک به علت ساخت غیراصولی اولیه و نبود مراقبت و بازسازی دچار فرورفتگی و تخریب گردیده است. آلاچیق‌های پارک نیمه ویران و آلوده رها شده‌اند، حیوانات و پرندگان و محل نگهداری آنها نیز حال و روز مناسبی ندارند. گستره سبز چندین هکتاری در بیشتر بخش‌ها شادابی و طراوت و آراستگی لازم را ندارد و از نظر نگهداری و هرس و ساماندهی وضع تاسف باری دارد. در چندین نقطه این پارک ساختمان‌های نیمه کاره‌ای دیده می‌شوند که در مراحل اولیه ساخت رها شده‌اند، حتی پیاده‌راه زیبا و مناسبی که در یکی دو سال اخیر به نام باغ راه در وسط پارک و از شمال به جنوب ساخته شده آثارخرابی و فرسایش زودرس در آن دیده می‌شود. بهترین راه داوری منصفانه در این‌باره، مقایسه پارک پردیسان با صدها بوستان تحت مدیریت شهرداری تهران است. شهر تهران به جز بوستان‌های قدیمی مانند پارک‌های شهر، نیاوران، ساعی و شفق، در سال‌های پس از انقلاب به ویژه در سال‌های اخیر با همت استثنایی شهرداری تهران دارای صدها بوستان بسیار زیبا و آباد در سراسر این شهر بزرگ شده است.
حتی در حاشیه تمام بزرگراههای تهران فضاهای سبز بسیار زیبا و گسترده با میلیون‌ها مترمربع مساحت توسط شهرداری احداث شده و نگهداری می‌شود. این بوستان‌ها و فضاهای سبز با استفاده از تازه‌ترین فناوری‌های روز دنیا از نظر آبیاری، هرس، سمپاشی، تجدید کاشت و کوددهی، نگهداری و مراقبت می‌شوند. ابتکار و نوآوری و هنر در طراحی بوستان‌ها و جایگاه استراحت و تفریح و پیاده‌راه و ورزش شهروندان و کودکان و آبنماها و آراستن آنها با بهترین گونه‌های گل و درخت از سراسر دنیا بدون اغراق خارج از توصیف یک شهروند عادی است. از نظر دقت در نظافت و پاکیزگی و نظم این همه بوستان زیبا کافی است گفته شود هر برگی که از درختی رها می‌شود چند لحظه بیشتر بر زمین نمی‌ماند. علت این همه تفاوت و اختلاف در مدیریت و نگهداری پارک پردیسان و بوستان‌های شهرداری در کجاست؟ از دیدگاه تامین مالی شهرداری و سازمان محیط زیست هر دو در قالب بودجه‌های عمومی شهری و دولتی اداره می‌شوند. مدیریت و وظایف مدیران و کارکنان در هر دو سازمان تعریف شده و روشن است. آیا کثرت وظایف و تراکم کارها در مدیریت کدام بخش این همه اختلاف را باعث شده است؟ شاید انبوه وظایف و خدمات مدیریت شهری برای شهروندان قابل شمارش نباشد و در هر صورت با وظایف محدود سازمانی سازمان محیط‌زیست قابل قیاس نیست.
تعلل درپروژه‌های دولتی
برنامه‌های بزرگ شهری مانند احداث بزرگراههای تازه و متعدد و تونل‌های بزرگ شهری برای رفت‌وآمد خودروها که فقط با بودجه سنگین و در حد ملی قابل اجرا هستند، در زمان‌های کوتاه و معین به اجرا و بهره‌برداری می‌رسند اما طرح‌های دولتی مانند ساختن راه‌های بین شهری در سال‌های طولانی نیز به سرانجام نمی‌رسد؛ علت در کجاست؟
در این رابطه برای نمونه نگاهی بیندازید به اجرای جاده جدید و مهم تهران- شمال که حدود 20سال است به سامان نرسیده و قطعات اصلی و تونل‌های آن در حد طرح و نقشه باقی‌مانده است و با رفت و آمد صدهاهزارنفر از مردم به استان‌های شمالی از جاده موجود و قدیمی چالوس در روزهای تعطیل با مصیبت و اتلاف‌وقت و نیرو و سرمایه‌های ملی همراه شده است. آیا وقت آن نرسیده که به عامل این همه تفاوت‌ها در اجرا و عمل اندیشه کنیم و با کارشناسی آگاهانه و منصفانه از تجربه‌های بسیار گرانبها در مدیریت و اجرای شهرداری تهران در طرح‌های بزرگ ملی بهره‌مند شویم؟ به جای سپردن کارها به پیمانکاران ناتوان یا وابسته به صاحبان قدرت و نفوذ که با چندبرابر کردن زمان اجرای پیمان‌ها و اجرای ناقص طرح‌ها موجب نابودی سرمایه‌های ملی و نومیدی مردم می‌شوند، با انتخاب پیمانکاران صادق و متعهد با کارنامه‌های موفق و نیروهای جوان و خلاق و نظارت پیوسته بر اجرا و عملکرد آنان همچنان‌که اجرای طرح‌های شهرداری تهران در برابر دیدگان شهروندان تهرانی قرار دارد، از وضع تاسف‌بار اجرای برنامه‌ها و پیمان‌های دولتی و ملی رهایی پیدا کنیم.
برای آزمایش نیز می‌توان اجرای چند طرح بزرگ و ملی را صادقانه و با تامین بموقع اعتبار مالی و دور از رقابت‌های سیاسی و گروهی به مدیریت شهرداری تهران سپرد تا کشور از تجربه موفق و ارزشمند این مدیران بهره‌مند شود.
